Στον δρόμο μου πέρασε ένα συνεργείο και βούλωσε κάτι λακκούβες στην άσφαλτο. Πρώτα αφαίρεσαν υποτυπωδώς τα διαλυμένα κομμάτια δημιουργώντας μία εσοχή. Κατόπιν ψέκασαν με μεγάλη οικονομία υγρή πίσσα και μετά από τρεις-τέσσερις ημέρες έστρωσαν στις λακκούβες καινούρια άσφαλτο.
Από την φωτογραφία φαίνεται ότι η δουλειά είναι κάπως πρόχειρη.
Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι σε σχέση με μία άλλη, στην οποία ήμουνα αυτόπτης μάρτυρας, παίρνει δέκα με τόνο.
Γύρω στο 1990, η άσφαλτος στον κεντρικό δρόμο που ερχόταν από την Πτολεμαΐδα και διέσχιζε την Κοζάνη είχε γεμίσει πολλές μικρές λακκούβες. Ήρθε λοιπόν ένα συνεργείο για να τις σκεπάσει.
Ένα φορτηγό γεμάτο ζεστή, μαλακή άσφαλτο, πέρναγε σιγά σιγά από τον κεντρικό δρόμο. Ένας εργάτης που ήταν επάνω στο φορτηγό πέταγε μία-δύο φτυαριές σημαδεύοντας την κάθε τρύπα!
Φυσικά, η περισσότερη σκόρπιζε έξω, αφήστε που η ποσότητα ήταν τέτοια ώστε η λακκούβα ΔΕΝ θα γέμιζε σωστά. Παραπίσω ερχόταν άλλος εργάτης, ο οποίος συμμάζευε λίγο την άσφαλτο μέσα στην τρύπα.
Και το καλύτερο; Αυτό συνέβη όχι σε κάποιο απόμερο σημείο αλλά ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ!!!
Οπότε η σημερινή δουλειά, στον εξαιρετικά απόμερο δρόμο μου, αξίζει πράγματι Νόμπελ επιμέλειας.
Στον αντίποδα βρίσκεται η επισκευή του δρόμου που έγινε στην παραλία. Ακολουθήθηκε η ελληνική μέθοδος κατασκευής "άρπα κόλλα" με την χρήση κακοπληρωμένων και αμόρφωτων εργατών. Κύριος είδε πόσα πλήρωσε ο δήμος για την επισκευή. Μετά από μόλις μερικούς μήνες που σκάφτηκε και επισκευάστηκε το μέρος, η νέα άσφαλτος έχει καθίζηση σε δύο σημεία. Μάλιστα το ένα είναι τεράστιο και έχει δημιουργήσει ολόκληρη σπηλιά.
Βλέπετε την τρομερή σήμανση, προφανώς από κάποιον ιδιώτη, η οποία δεν θα αποτρέψει ένα πιθανό ατύχημα, εάν κάποιο αυτοκίνητο περάσει πολύ κοντά στην υπόγεια σπηλιά.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα την πληρώσει κάποιος άσχετος περαστικός τους μήνες που θα χάσκει στο σημείο αυτό η σπηλιά.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο »
Από την φωτογραφία φαίνεται ότι η δουλειά είναι κάπως πρόχειρη.
Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι σε σχέση με μία άλλη, στην οποία ήμουνα αυτόπτης μάρτυρας, παίρνει δέκα με τόνο.
Γύρω στο 1990, η άσφαλτος στον κεντρικό δρόμο που ερχόταν από την Πτολεμαΐδα και διέσχιζε την Κοζάνη είχε γεμίσει πολλές μικρές λακκούβες. Ήρθε λοιπόν ένα συνεργείο για να τις σκεπάσει.
Ένα φορτηγό γεμάτο ζεστή, μαλακή άσφαλτο, πέρναγε σιγά σιγά από τον κεντρικό δρόμο. Ένας εργάτης που ήταν επάνω στο φορτηγό πέταγε μία-δύο φτυαριές σημαδεύοντας την κάθε τρύπα!
Φυσικά, η περισσότερη σκόρπιζε έξω, αφήστε που η ποσότητα ήταν τέτοια ώστε η λακκούβα ΔΕΝ θα γέμιζε σωστά. Παραπίσω ερχόταν άλλος εργάτης, ο οποίος συμμάζευε λίγο την άσφαλτο μέσα στην τρύπα.
Και το καλύτερο; Αυτό συνέβη όχι σε κάποιο απόμερο σημείο αλλά ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ!!!
Οπότε η σημερινή δουλειά, στον εξαιρετικά απόμερο δρόμο μου, αξίζει πράγματι Νόμπελ επιμέλειας.
Στον αντίποδα βρίσκεται η επισκευή του δρόμου που έγινε στην παραλία. Ακολουθήθηκε η ελληνική μέθοδος κατασκευής "άρπα κόλλα" με την χρήση κακοπληρωμένων και αμόρφωτων εργατών. Κύριος είδε πόσα πλήρωσε ο δήμος για την επισκευή. Μετά από μόλις μερικούς μήνες που σκάφτηκε και επισκευάστηκε το μέρος, η νέα άσφαλτος έχει καθίζηση σε δύο σημεία. Μάλιστα το ένα είναι τεράστιο και έχει δημιουργήσει ολόκληρη σπηλιά.
Βλέπετε την τρομερή σήμανση, προφανώς από κάποιον ιδιώτη, η οποία δεν θα αποτρέψει ένα πιθανό ατύχημα, εάν κάποιο αυτοκίνητο περάσει πολύ κοντά στην υπόγεια σπηλιά.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα την πληρώσει κάποιος άσχετος περαστικός τους μήνες που θα χάσκει στο σημείο αυτό η σπηλιά.
