Ταξίδευε κάποιος με το
αυτοκίνητό του από την Αθήνα προς την Θεσσαλονίκη. Κάπου στο ύψος της
Μαλακάσας, του πετάγεται ένας τύπος ντυμένος από την κορυφή ως τα νύχια
στα κόκκινα και του κάνει νόημα να σταματήσει. Πλησιάζει στο παράθυρο
και του λέει:
-Γειά σου φίλε, είμαι ο βλάκας με τα κόκκινα και πεινάω. Έχεις τίποτα φαγώσιμο;
Παραξενεύεται
ο άνθρωπος αλλά του δίνει ένα σάντουιτς που είχε μαζί του. Μερικά
χιλιόμετρα παρακάτω, εκεί κοντά στις στροφές της Μαλαισίνας, του
πετάγεται και τον σταματάει ένας άλλος παρόμοιος τύπος ντυμένος όλος στα
πράσινα. Σκύβει κι αυτός στο παράθυρο και του λέει:
-Φίλε μου γειά σου. Εγώ είμαι ο βλάκας με τα πράσινα και πεθαίνω της δίψας. Δώσε μου κάτι να πιώ σε παρακαλώ.
Τι να κάνει ο οδηγός... Σκέφτεται:
-Θα δραπέτευσε καμιά φουρνιά τρελλών από το Δαφνί»...
Του δίνει λοιπόν μια Coca - Cola που είχε στο αμάξι.
Δεν προλαβαίνει να φτάσει στα Καμμένα Βούρλα και εκεί στον Άγιο
Κωνσταντίνο, νάσου κι ένας άλλος ανάλογος τύπος ντυμένος στα μπλε. Το
έχει συνηθίσει πια το παρανοϊκό σκηνικό ο ήρωάς μας, οπότε μόλις ο μπλε
μαρέν άνθρωπος πλησιάζει στο παράθυρο, του λέει βιαστικά:
-Ξέρω, ξέρω εσύ είσαι ο βλάκας με τα μπλέ. Λέγε τι θέλεις.
- ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑ! 
