Πάει ένας παντρεμένος στον γιατρό και του λέει:
-Γιατρέ μου δεν είμαι καθόλου καλά.
Γύρισα νωρίτερα στο σπίτι και έπιασα τη γυναίκα μου με έναν ναύτη. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, έβγαλα το όπλο και πήγα να τον σκοτώσω. «Μισό λεπτό, μου λέει ο ναύτης, πάμε να πιούμε ένα καφέ να το συζητήσουμε». Μου εξήγησε πως είχε έναν χρόνο να πάει με γυναίκα, ότι δεν ήξερε πως ήταν παντρεμένη, μου ζήτησε και συγνώμη και τελικά δεν τον σκότωσα.
Μετά από δύο μέρες γυρνάω πάλι σπίτι νωρίτερα και την βρίσκω με τον διαχειριστή της πολυκατοικίας. Άρχισα να τρέμω από τα νεύρα μου... έβγαλα το όπλο και πήγα να τον σκοτώσω. «Μισό λεπτό» μου λέει ο διαχειριστής «πάμε να πιούμε ένα καφέ να το συζητήσουμε», πήγαμε τα είπαμε, έχει και μικρά παιδιά και τελικά δεν τον σκότωσα.
Έπειτα την βρίσκω με τον ταχυδρόμο. Έβρασα από τον θυμό μου... έβγαλα το όπλο και πήγα να τον σκοτώσω. «Μισό λεπτό» μου λέει ο ταχυδρόμος «πάμε να πιούμε ένα καφέ να τα πούμε». Πήγαμε, τα είπαμε, είχε πεθάνει και η γυναίκα του πρόσφατα και τελικά δεν τον σκότωσα.
-Τα ακούω όλα αυτά και είναι πολύ σπουδαίο που συγκρατείτε τα νεύρα σας, λέει ο γιατρός, αλλά αναρωτιέμαι ποιο είναι το πρόβλημα; Εγώ πού μπορώ να σας βοηθήσω;
Και ο ασθενής:
-Ξέρεις γιατρέ, όλοι αυτοί οι καφέδες μου έχουν τσακίσει το στομάχι…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο »
-Γιατρέ μου δεν είμαι καθόλου καλά.
Γύρισα νωρίτερα στο σπίτι και έπιασα τη γυναίκα μου με έναν ναύτη. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, έβγαλα το όπλο και πήγα να τον σκοτώσω. «Μισό λεπτό, μου λέει ο ναύτης, πάμε να πιούμε ένα καφέ να το συζητήσουμε». Μου εξήγησε πως είχε έναν χρόνο να πάει με γυναίκα, ότι δεν ήξερε πως ήταν παντρεμένη, μου ζήτησε και συγνώμη και τελικά δεν τον σκότωσα.
Μετά από δύο μέρες γυρνάω πάλι σπίτι νωρίτερα και την βρίσκω με τον διαχειριστή της πολυκατοικίας. Άρχισα να τρέμω από τα νεύρα μου... έβγαλα το όπλο και πήγα να τον σκοτώσω. «Μισό λεπτό» μου λέει ο διαχειριστής «πάμε να πιούμε ένα καφέ να το συζητήσουμε», πήγαμε τα είπαμε, έχει και μικρά παιδιά και τελικά δεν τον σκότωσα.
Έπειτα την βρίσκω με τον ταχυδρόμο. Έβρασα από τον θυμό μου... έβγαλα το όπλο και πήγα να τον σκοτώσω. «Μισό λεπτό» μου λέει ο ταχυδρόμος «πάμε να πιούμε ένα καφέ να τα πούμε». Πήγαμε, τα είπαμε, είχε πεθάνει και η γυναίκα του πρόσφατα και τελικά δεν τον σκότωσα.
-Τα ακούω όλα αυτά και είναι πολύ σπουδαίο που συγκρατείτε τα νεύρα σας, λέει ο γιατρός, αλλά αναρωτιέμαι ποιο είναι το πρόβλημα; Εγώ πού μπορώ να σας βοηθήσω;
Και ο ασθενής:
-Ξέρεις γιατρέ, όλοι αυτοί οι καφέδες μου έχουν τσακίσει το στομάχι…
