Περί ιατρικής

Ὁ ἀσθενής ξυπνάει ἀπό τήν ἐγχείρηση καί βλέπει ἀπό πάνω του μία θολή ἄσπρη φιγούρα.

-Λοιπόν γιατρέ, πέτυχε ἡ ἐγχείρηση;

-Δέν ξέρω τέκνον μου, ἐγώ εἶμαι ὁ Ἅγιος Πέτρος…

-Γιατρέ βλέπω μπλέ καί πράσινους κόκκους...

-Ὀφθαλμίατρο ἔχετε δεῖ ;

-Ὄχι, μόνο μπλέ καί πράσινους κόκκους.

-Γιατρέ συνεχίζω νά βλέπω ἀκόμα τούς μπλέ καί πράσινους κόκκους πού σας εἶχα πεῖ.

-Δέν σας βοήθησαν τά καινούργια γυαλιά;

-Ναί ἀμέ ! Τώρα τούς βλέπω πολύ καλύτερα.

-Γιατρέ ὅλοι μέ ἀγνοοῦν...

-Ὁ ἑπόμενος παρακαλῶ...

-Γιατρέ πάσχω ἀπό ἀμνησία.

-Ἀπό πότε;

-Ἀπό πότε τί;

-Γιατρέ πάσχω ἀπό ἀμνησία, τί νά κάνω;

-Νά μέ πληρώσετε προκαταβολικά.

-Γιατρέ μ' ἀρέσουν τά φιστίκια...

-Δέν τόν βρίσκω σοβαρό λόγο γιά νά ἐπισκεφτεῖτε ψυχίατρο...Καί μένα μ' ἀρέσουν τά φιστίκια.

-Τότε γιατρέ σας προσκαλῶ σπίτι μου. Ἔχω τρία δωμάτια γεμάτα...

-Γιατρέ νομίζω ὅτι θά πεθάνω.

-Σαχλαμάρες! Αὐτό εἶναι τό τελευταῖο πράγμα πού θά σοῦ συμβεῖ.

-Γιατρέ ἔσπασα τό χέρι μου σέ δυό μέρη.

-Νά τά ἀποφεύγεις αὐτά τά μέρη.

-Γιατρέ, θά μπορῶ νά παίξω πιάνο ὅταν βγῶ ἀπό τό νοσοκομεῖο;

-Φυσικά κύριέ μου. Γιατί ὄχι ;

-Περίεργο! Ἐπειδή δέν ξέρω νά παίζω πιάνο.