Οι πολλές δεκαετίες ζωής δεν προσφέρουν μόνο πρεσβυωπία, αρθριτικά και Αλτσχάιμερ. Προσφέρουν επίσης και πρόσβαση σε «αρχαία» ανέκδοτα τουλάχιστον μέχρι να εμφανιστεί το Αλτσχάιμερ!
Το ανέκδοτο είναι από την εποχή που στα φαρμακεία υπήρχαν κάτι τεράστιες ζυγαριές στις οποίες έβαζες δεκάρικο για να λειτουργήσουν. Για τους νεότερους πρόκειται για νόμισμα των δέκα δραχμών που αντιστοιχεί σε τρία λεπτά του ευρώ, αν και η αξία του είναι τεράστια σε σχέση με αυτήν των τριών λεπτών.
Μία νέα και ωραία κοπέλα μπαίνει σε ένα φαρμακείο. Παίρνει ένα δεκάρικο από την τσάντα της και ζυγίζεται. Δεν μένει όμως ικανοποιημένη. Βγάζει άλλο ένα δεκάρικο, αφήνει την τσάντα, βγάζει το καπέλο και ξαναζυγίζεται. Όμως και πάλι το αποτέλεσμα δεν την ικανοποιεί. Παίρνει ένα ακόμα δεκάρικο και αφού βγάζει το παλτό της ζυγίζεται και πάλι.
Αναστενάζει με το αποτέλεσμα παίρνει ένα ακόμη δεκάρικο από την τσάντα της και βγάζοντας την μπλούζα της ζυγίζεται και πάλι.
Στραβομουτσουνιάζει με το αποτέλεσμα και αρχίζει να ψάχνει την τσάντα της για να βρει άλλο ένα νόμισμα. Τότε ο φαρμακοποιός την πλησιάζει με μία χούφτα δεκάρικα και της λέει:
-Δεσποινίς, τα υπόλοιπα ζυγίσματα είναι προσφορά του καταστήματος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου